‘A nam przyszło żyć’ – stara, ludowa pieśń jelarska.
Wyruszyliśmy z miast nim mrok osady pochłonął,
Wróżyliśmy z gwiazd nim księżyc na niebie zapłonął,
Spoglądaliśmy na Karkonosze ze snu,
Chcieliśmy żyć…
Wzniecaliśmy ogniska przy dzikich odgłosach nocy,
Wróżyliśmy z gwiazd poszukując kwiatu paproci,
Tańczyliśmy boso do utraty tchu,
Chcieliśmy żyć…
Słuchaliśmy pieśni ptaków, która świt rozsławiała,
Wróżyliśmy z jutrzenki, która gwiazdy pochowała,
Śpiewaliśmy przy zapachu porannego bzu,
Chcieliśmy żyć…
Nadeszły mgły rubinowe, przynosząc sny upragnione,
Nadeszły mgły rubinowe, płosząc Bestie w nas zakorzenione,
Zasnęliśmy, a nam wreszcie przyszło żyć.
[fragmenty pochodzą z nadchodzącego Bestiariusza Jeleniogórskiego, Tom IV]