Polanin to święty obrońca Gór Olbrzymich ulepiony przez Dawnych z mroku, mrozu i niezwykle wytrzymałych korzeni kosodrzewiny, które spajają go w całość. Czai się w cieniu karkonoskich lasów porastających okolicę Polany, górskiego rozwidlenia, do którego prowadzą wszystkie najważniejsze trakty. Broni dostępu do newralgicznych i najważniejszych miejsc. Bez jego zgody nie ma możliwości, aby dostać się na świętą górę Jelarzy, najwyższy szczyt Karkonoszy, Sudetów i całej Krainy Wiecznych Mgieł, jakim jest Śnieżka. Bez jego pozwolenia nikt nie dostanie się również do Samotni, niezwykłej ostoi karkonoskich mnichów, którzy całe swoje życie oddali górom, ani Trzech Kozińców – słynnej wyroczni bezbłędnie przepowiadającej przyszłość. Jest jednym z najważniejszych tytanów, nieprzejednany, nieustępliwy, nieomylny, nieustraszony. Wypełnia jedynie wolę swoich stwórców, nie pozwalając przejść nikomu kto w sercu nosi zło, nienawiść i pogardę. Nie przegrał ani jednej ze stoczonych walk z tymi, którzy siłą chcieli wtargnąć w wyższe partie bez jego zgody. Niegodziwców odpędza, jednak jeśli ci uparcie trwają przy swoim, pożera ich, nie okazując litości. Jest powiernikiem sekretów Dawnych, ich ostoją i gwarancją bezpieczeństwa. Jest jednym z pięciu głównych duchów gór, filarów, bez których Karkonosze rozpadłyby się na miliony drobnych kamyczków.
Bestia i opis pochodzą z Bestiariusza Jeleniogórskiego Tom I.